Foto's: 21.XII.1998, 01.I.2011, 02.III.2012
In de tijd tussen onze bezoeken is de situatie er niet op verbeterd. In 1998 waren sommige delen van de graanmolen nog wel te redden (5, 7, 8), maar zijn nu verloren (6). Heden ten dage is de molen een lege schaal met alleen de muren rechtop.
De sectie rechts (1) bevat de centrale met zijn eigen deur. Daar binnen dringen is onmogelijk en ook nutteloos want de zaak is toch leeg.
De werkvloer bevindt zich rechts en ligt enkele treetjes boven de ingang. Ik zei het al: er is niets meer te bekijken (6).
Maar op het hoogste niveau — moeilijk te bereiken — tussen beide gebouwen, bevindt zich een vreemd stukje metselwerk. Het lijkt op een oven of een soort vergaarbak en ernaast loopt er een doorgang (15) naar de centrale. De helling is bijzonder steil; dit kan niet voor mensen bedoeld zijn. Maar dan, wat is het dan wel?
De balsa (zowat 15m lang) ligt tussen aarden wallen. De stenen wanden die naar de saetín (inlaat) leiden zijn zorgvuldig geplaatst en reiken 4 tot 5 m hoog (16).
Merk op dat de wielen in tegengestelde zin draaien.