Minder algemeen aangetroffen is de groep met slechts éŕn hoop. Op de oudere exemplaren draagt de man een pet; op de nieuwe invoer werkt hij bloothoofds.

Het is niet duidelijk waarom de kerel van Antananarivo op spietjes staat. De man van Antsirabe bengelt aan de steel van zijn spade. We hadden iets gelijk­aardigs in Spitsbergen en veronderstelden toen dat de spade plots vast gevroren moest zijn. Maar hier? Zou het?

De laatste twee borden zijn moderne ontwerpen en invoer van elders. De voorlaatste is het meest algemene teken in Frankrijk en stond bij een werf voor een nieuw Centre de Sécurité Routière gesponsored door de Wereld­bank. Er was dus geld om eens iets nieuws te kopen.

Het laatste exemplaar hoort bij een groep aanwezig in de landen rond de Middellandse Zee (Frankrijk exclusief!). Dit ontwerp wordt bijna nooit gezien buiten zijn oorspronkelijk gebied (Zie introductie van de Mediterrane Wegenwerker.)