De eerste vondst, uit 2001, toont een mooie tekening met veel detail en is totaal verschillend van de borden in omringende landen.

We troffen dezelfde kerel aan in Longyearbyen op Spitsbergen. Daar geef ik ook een mogelijke ver­klaring voor het feit dat de man zijn voeten niet op de grond houdt. Daar hebben nog mensen moeite mee, maar het moet bijzonder onpraktisch zijn tijdens het graven.

Het tweede bord brengt ons terug naar 1997 toen we dezelfde man met zijn spade zagen sukkelen in Denemarken. Het Noorse volk mag dan wel keer op keer tegen de E.G. stemmen, naar binnen sijpelen doet ze toch.